Het is uiteraard geen verrassing dat pups niet door de ooievaar gebracht worden. Ook voor honden geldt het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes.
Wij keken er al een tijdje naar uit. De loopsheid van Veerle. Normaal slaan wij dat ‘gedoe’ graag over. Want met reuen in de roedel vergt de loopsheid van de dames toch het nodige organisatietalent. Als eerste werden Eva en Bryn loops. Veerle nog niet. Nu weten wij dat zij graag haar eigen plan trekt, dus het zou niet raar zijn als zij niet aansloot bij de andere dames.
Maar Veerle vond dat ze niet achter kon blijven en werd ook loops. Hoera! Wat zij toen nog niet wist, was dat deze loopsheid in het teken van haar dekking zou staan. De tijd van progesteron prikken en uiteindelijk de dekking door de knappe Bram van Rubensdael. Voor ons geen onbekende.
Nu houden onze dames, dus ook Veerle , zich goed schoon tijdens hun loopsheid. Het is daardoor soms lastig te bepalen of de dag waarop wij constateren dat zij loops is, ook echt de eerste dag van loopsheid is. Doorgaans maken wij ons daar niet zo druk om maar in het geval van een dekking is het zeker belangrijk dat je het juiste moment niet mist. In tegenstelling tot de mens heb je bij teven vaak maar 2 keer per jaar de kans op een dekking. Het zou jammer zijn als je te laat bent.
Op naar de eerste progesteron bepaling. Hierbij kan de dierenarts bepalen wanneer het juiste dek moment is. Het moment waarop de teef het meest vruchtbaar is. En dat meest vruchtbare moment houdt geen rekening met feestdagen of je agenda. Geoff heeft 2 keer op de vroege morgen van Nieuwjaarsdag gedekt. Gelukkig heeft Veerle geen hekel aan doktersbezoekjes en laat zij zich geduldig onderzoeken en prikken. Na een uur kregen we de uitslag. De door ons gewenste ‘nullijn’ was wel heel letterlijk. We hadden dus echt de eerste dag van de loopsheid te pakken.
Na een paar dagen volgde een tweede progesteron bepaling. De uitslag die volgde gaf nauwelijks een stijging aan. Niets aan te doen, Moeder Natuur bepaalt. Over diezelfde Moeder Natuur gesproken; Ze kan voor ons, de mens, best verwarrend zijn. Wij zien een overduidelijk loopse Veerle. De reuen zijn in alle staten. En toch is het nog niet zo ver. En dan moet je na de dekking ook nog zo’n 4 weken wachten tot je weet of de dekking geslaagd is Het geduld van een fokker wordt soms erg op de proef gesteld. Op naar dierenartsbezoekje nummer 3. Als je zo vaak in korte tijd bij de dierenarts komt, kennen ze je bij naam en hond. Ook wel weer leuk.
Na 5 keer op visite bij de dierenarts vond Veerle dat ze nu wel genoeg geprikt was en was het tijd voor haar dekking. Ook zij was op haar ’top’ op een feestdag. Goede Vrijdag, 19 april jongstleden. Over een paar weken weten we of het echt een goede vrijdag was.