Wij zijn inmiddels bijgekomen van de schrik. Het is maar ‘nooit meer een (honden)koekje’. Het allerbeste scenario van alle doemversies die door ons hoofd raasden.
Na de ongelooflijk verdrietige bevalling van Eva op die eerste woensdag van juni, leek het aanvankelijk goed te gaan met haar. Je zag dat ze rouwde om haar pupje waarvan ze op liefdevolle wijze afscheid van had genomen. Maar lichamelijk gezien leek alles in orde.
Helaas bleek een paar weken later het tegenovergestelde; Eva was ziek, erg ziek. Ze viel in een rap tempo af. Nu heeft Eva nooit ‘maatje Doutzen Kroes’ gehad. Een paar pondjes minder zou haar niet misstaan. Maar bijna 7 kg minder in een paar weken was wel erg veel en dat terwijl ze veel at en eigenlijk nog steeds honger had. 
De conditie van Eva ging steeds verder achteruit terwijl ze herstellende moest zijn van haar bevalling. Je zou verwachten dat het beter zou moeten gaan. Toen onze dame tijdens een kleine wandeling na 200 meter niet meer verder kon en letterlijk door haar pootjes zakte, gingen bij ons de alarmbellen af. Dit kon niet alleen bloedarmoede zijn. De dierenarts en wij stonden voor een raadsel.
De bloed -en lichamelijke onderzoeken die volgden maakten ons misselijk van spanning. We dachten aan de meest nare aandoeningen. De opluchting was heel groot; we waren bijna in jubelstemming, toen we de uitslag kregen. Eva heeft diabetes, ook wel bekend als suikerziekte. Het is maar diabetes. Nooit meer snoepen, nooit meer een hondenkoekje. Daar kan ze heel oud mee worden!
Net als bij mensen die suikerziekte hebben, krijgen honden ook insuline. Gelukkig heeft Eva nooit problemen met haar jaarlijkse entingen maar of ze 2x daags een injectie insuline leuk zou vinden dat wisten we niet. Om het leuk te houden, maken we er een feestje van. Na elke injectie krijgt Eva iets lekkers. Geen hondenkoekje natuurlijk, maar een klein balletje vlees. Wij zijn inmiddels kampioen in kleine gehaktballetjes, formaat knikker, draaien.
Nu, een ruime week na de diagnose, knapt Eva zienderogen op. ‘Nooit meer een hondenkoekje’ is nu ‘voor altijd een balletje gehakt’ Daar kan Eva prima mee leven!