Floris is nu 6 maanden oud. Geen jongste puppy meer, nu een echte pup. Maar wat is eigenlijk de definitie van een pup? Als je de “Dikke van Dale” er op na slaat kom je uit op: Jonge hond. Niets aan toe te voegen. Floris is inderdaad een jonge hond. Een fantastisch leuke jonge hond. Maar een pup zou je hem eigenlijk niet meer noemen. Natuurlijk heeft hij de leeftijd van een pup en ook zijn mentale ontwikkeling is nog in het pup stadium. Maar hij is al net zo groot als Eva, onze alpha teef, die met heel veel liefde de rol van pleegmoeder op zich heeft genomen. Zijn lichaam ontwikkelt zich razend snel tot slungelachtig formaat en hij weegt inmiddels ruim 27 kilo. Niks pup, een beer van een jonge hond.
Om uit te groeien tot een volwassen reu moet je natuurlijk eten. Nu, dat is niet tegen dove mans oren gezegd. Floris vindt eten geweldig. Niet alleen de brokken en het vlees wat hij krijgt, maar ook alles wat er in de (koel)kast staat. Als wij zelf eten of er staan wat versnaperingen op tafel, dan zeggen wij er standaard bij: “is niet voor Floris”. Floris vindt werkelijk alles lekker en wil alles proberen. Als ik de dingen ga benoemen kom ik uit op een complete boodschappenlijst. Zelfs je kop koffie is niet veilig. Hij steekt rustig zijn poot erin om te kijken wat het is.
Behalve dat Floris al groot is qua postuur, “denkt” hij zich soms groot. Zo waren daar de momenten dat hij dacht dat de loopse Bryn wel gecharmeerd zou zijn van zijn wat onbeholpen avances. Helaas viel dat tegen voor hem. Op de momenten dat Bryn even twijfelde , werd er ingegrepen door Eva of Veerle. Met een corrigerende grom werd Floris dan dringend verzocht om zich bezig te houden met zijn speelgoed in plaats van met Bryn.
Ook had hij stiekem wel gehoopt deze dagen”de man in huis” te zijn. Is ook niet zo’n rare gedachte als je weet dat Geoff deze week deel heeft mogen uitmaken van de roedel van oma Nienke. Floris was dus de enige reu in onze roedel en voelde zich, ondanks zijn jeugdige leeftijd, een hele vent. Helaas is hij voor nu een illusie armer want door de dames in de roedel werd hem heel duidelijk verteld dat hij nog niets te vertellen had.
Het blijft mooi om het leven en het wel en wee van onze roedel te volgen. Nu is Floris nog een pup, maar hoe zal het zijn als hij volwassen is ? Zoals het er nu uitziet zal hij opgroeien tot een sociale, zelfverzekerde kerel.