Floris is in de war. Niet letterlijk, hoewel dat best zou kunnen. Als je hem ziet rennen wapperen zijn lange poten alle kanten op. Dat moet een keertje in de war raken. Nee, ik bedoel dat hij figuurlijk in de war is. Zijn surrogaatmoeder Eva is loops. Gewoonlijk mag hij altijd bij haar liggen en kan hij al zijn puppyverhalen bij haar kwijt. Maar nu mag dat niet meer en gromt ze zelfs als hij te dichtbij komt. Je ziet hem denken: “waarom mag ik niet bij je liggen want je ruikt zo lekker”.
Maar Floris leert snel en mede doordat de hormonen door zijn puberlijf razen heeft hij al heel snel in de gaten wat er met de dames aan de hand is. En met Geoff als zijn grote voorbeeld voelt hij zich al een hele reu.
Beide mannen houden op hun geheel eigen wijze goed in de gaten waar de dames hebben gelegen. De stoel, bank of het vloerkleed worden al klappertandend zeer nauwkeurig geïnspecteerd en waar nodig gereinigd. Firma Reu & Co. voor al uw schoonmaakwerkzaamheden…
Het is soms wat lachwekkend maar zeker ook leerzaam om te zien wat een loopse teef met reuen doet. Om deze periode voor iedereen zo soepel mogelijk te laten verlopen, hebben we besloten dat de reuen uit logeren gaan zodra de teven op de top van hun loopsheid zitten. Geoff gaat in de roedel van oma Nienke logeren en Floris gaat naar de roedel van zijn vader Floris sr. Waar ook zijn andere baas toe behoort.
Om de loopse teven even uit de gedachten te zetten, gaan we apart met de mannen op stap. Zo hebben we met Floris zoekspelletjes gedaan in het bos en de jachttraining weer verder opgepakt. Mooi om te zien dat hij, nu hij ouder wordt, heel goed begrijpt wat er van hem verwacht wordt.
Terwijl de dummy wordt verstopt blijft hij netjes wachten totdat hij het commando “zoek” heeft gekregen. Zonder enige terughoudendheid rent hij direct het bos in op zoek naar de dummy. En met succes! Alle keren kwam hij terug met de dummy. Ook het “gewone”apport doet hij prima. De dummy wordt netjes teruggebracht. Uiteraard wel zoals het een Drent betaamd; Het paraderondje wordt niet vergeten. Maar bij het: “kom voor”wordt de dummy voor de voeten neergelegd.
Knap hoe hij dit doet terwijl er thuis loopse teven zijn. Wat misschien zijn aandacht afleidt van de training. Zo denken wij. Maar voor een hond geldt: wat je niet ziet, hoort of ruikt is er niet. Dat maakt het leven een stuk eenvoudiger. Zou voor de mens soms ook best makkelijk zijn.
[Best_Wordpress_Gallery id=”16″ gal_title=”blog21″]