Ode aan een heldin deel 2
“We hebben je gevoeld terwijl je veilig in je mama’s buik groeide. Twee dagen voor je geboorte hebben we je nog gezien. Je hartje klopte mooi en vol verwachting op wat er komen zou…Je dobberde tevreden op je rug.
En toen was het stil, oorverdovend stil. We hebben je gezien , je mogen vasthouden. Een mooi klein reutje. Puntgaaf en volmaakt. Alleen je hartje klopte niet meer….”
We hadden nooit gedacht dat er een vervolg zou komen op ‘Ode aan een heldin’. Helaas is het de bittere waarheid. Naast heldin Bryn is ook haar moeder Eva een heldin.
De bevalling van Eva liet langer op zich wachten dan bij haar eerdere nestjes. Niets raars, we wisten dat het pupje geen broertjes en zusjes zou krijgen. Een klein nest wordt vaak later geboren. Eindelijk werd het lange wachten beloond; Op die eerste warme woensdag van juni besloot Eva dat het tijd was om haar pupje aan de wereld te tonen.
Na een paar uur sloeg de hoopvolle spanning om. Eva gaf aan dat ze dringend uit wilde. Na terugkomst van haar plasje begon onze heldin te vloeien. Niet het normale vloeien wat bij een bevalling hoort. Haar vruchtwater was groen en voordat we konden knipperen met onze ogen verloor ze bloed. Onze lichte vloer en wit gestucte muren vormden een geduldig schildersdoek voor Eva’s vrolijke staart die als een soort penseel in het bloed en vocht zwaaide en een horrorscenario schilderde.
Die vrolijke staart had Eva nog steeds toen ze nog geen kwartier later bij de dierenarts naar binnen liep. Onze heldin is altijd wel te porren voor een bezoekje aan de dierenarts. Alleen nu zou Eva niet als trotse mama huiswaarts keren. Zou ze wel huiswaarts keren? Door het vele bloedverlies wisten we niet wat we naast het pupje zouden aantreffen in haar buik. Was er onherstelbare schade? Op natuurlijke wijze, met een beetje hulp van de lieve dierenarts, is een klein reutje geboren. Zijn hartje klopte niet meer…
Een paar uur later was een gezond verklaarde Eva weer thuis met haar stil geboren pupje. We zijn er allemaal stil van.
“ Lief klein pupje, we hebben je gezien en vastgehouden. We hadden je een prachtig leven gegund. Je mama heeft op liefdevolle en voor ons op indrukwekkende wijze afscheid van je genomen. Wat is de natuur ondanks alles toch mooi. Vandaag was het afscheid definitief. Dag lief pupje….”