Een “writers-block”…Iedere schrijver overkomt het wel eens een keer. Niet dat ik mezelf een echte schrijver mag noemen, maar ik denk te begrijpen wat zo’n “block” inhoudt. Voor nu heb ik er ook last van. Inmiddels heb ik 32 blogs geschreven over de avonturen die Floris beleeft met de roedel. Mijn doelstelling is om wekelijks een blog te schrijven tot zijn eerste verjaardag. Over 5 blogs viert hij zijn verjaardag dus ik ben er bijna…
Het valt niet altijd mee om de avonturen van Floris om te zetten in een leuk blog. Dat ligt zeker niet aan onze stoere bink want geen dag is saai met hem. Maar is het wel interessant genoeg om het in een blog te zetten? Op een gegeven moment is de kans op herhaling groot. Alle spannende en nieuwe dingen die voorbij komen in het eerste levensjaar van een pup, in dit geval Floris, zijn al beschreven in een van de voorgaande blogs.
Terwijl ik dit blog schrijf, wordt een onderwerp me in de schoot geworpen. Of eigenlijk van mijn schoot afgehaald. Mijn bord met een croissant. Floris is er, net als ik, gek op. Dat brengt mij op het onderwerp: Floris en zijn eetgewoontes. Hij zou het liefst aanschuiven bij ons aan tafel. Bordje erbij en klaar. Floris is heel makkelijk met eten. Eigenlijk gewoon een lekkerbek en een vreselijke snoeper.
Floris eet vlees. Net als de rest van de roedel. Geen gebakken biefstuk maar rauw vlees. Een soort Filet American of tartaar voor honden zeg maar. Ter aanvulling krijgt hij komkommer, gekookte sperzieboontjes en soms een klein stukje broccoli. Je zou bijna zeggen zet er ’s avonds toch maar een bordje bij….
Voor de vitamine C hoeft hij het niet te eten, dat maakt hij zelf aan, maar ook is hij gek op fruit. Appel, mandarijn, meloen, aardbeien en ook frambozen zal hij zeker niet afslaan. En dan het snoepen; Hij is gek op kaas, kaasstengels en chips (wel met die ribbels). Het eten van chips en kaasstengels vinden wij zeker geen goed plan. Te zout en vaak ook te vet. Alleen Floris denkt daar anders over en dan moet je sterk in je schoenen staan om zijn charmeoffensief te weerstaan.
En dan het belangrijkste moment van de dag; Pannenkoeken eten. Elke avond voor het slapen gaan krijgt Floris pannenkoeken. Als het een avond wat later wordt, zie je Floris op zijn denkbeeldige horloge kijken; “Baas, het is nu toch echt wel tijd voor mijn pannenkoeken” en gaat hij demonstratief voor de koelkast zitten.
Zo gaandeweg is er toch weer een blog “geboren”. Maar ik ga aftellen. Niet omdat ik het niet meer leuk vind om over Floris te schrijven. Hij is en blijft een inspiratiebron. Men zegt wel eens; “je moet stoppen op het hoogtepunt”. Nog 4 blogs en dan is Floris alweer 1 jaar…