donderdag 8 januari 2015 dag 14 van de loopsheid
Vandaag in alle vroegte op weg naar Dierenkliniek Sleeuwijk voor een derde progesteron meting. Zou dan nu eindelijk de waarde gestegen zijn? We zitten inmiddels op dag 14…
Door het nodige fileleed belandde Eva is later dan gepland op de behandeltafel. Je zag haar denken; “zijn we nu alweer hier?! als ik maar een koekje krijg, vind ik alles best” Nu waren we als ontaarde baasjes de koekjes vergeten, maar gelukkig waren de koekjes van de dierenarts ook erg lekker. Het prikje voor bloed afname en het inwendige onderzoek was weer zo geregeld en voor we het in de gaten hadden, stonden we al weer buiten. Over zo’n twee uur weten we meer…
We hadden nu toch wel goede hoop dat de progesteron waarde flink gestegen moest zijn, want Eva biedt zich gewillig aan. Dit levert hilarische taferelen op; Eva doet haar staart opzij en Veerle “doet de rest”om zo maar te zeggen. En dat gebeurt gerust een paar keer achter elkaar gedurende de dag. Veerle wordt later een ervaren salsa danseres; soepel in de heupen wordt ze wel op deze manier. En ja, ook Geoff ontkomt niet aan de versierpogingen van Eva. Ze is echt een draakje als ze met haar achterste tegen de bench gaat staan waarin op dat moment haar verloofde ligt. Anderzijds weten we ook dat als de teef gewillig is en zich letterlijk opdringt en aanbiedt, dit niet hoeft te betekenen dat ze een hoge progesteron waarde heeft en dus op haar vruchtbaarst is.
En dan het belangrijke telefoontje.. Yes, de progesteron waarde is gestegen. De stand staat nu op een waarde van 3.5. We zijn er nog niet, maar het gaat de goede kant op! Geduld is een schone zaak Geoff….! Overigens geldt dit ook voor de baasjes.:-)